Er is geen hamer of sikkel waarmee ik mooie dingen kan bewerkstelligen, omdat ik zelf het instrument ben waarmee gewerkt wordt. Ongeveer drie decennia lang werk ik als Modern Alchemistisch Genezer, maar op dit vlak is het nog steeds Pionierswerk!
Vele Sterrenzaden heb ik mogen helpen bij hun groei en ontwikkeling naar hun ware vorm omdat ze zich Zaadje voelden en geen Boom. Mijn behoorlijk lange geschiedenis van heel hard werken, oefenen, ervaren en zelf aan de slag te gaan met de diep beschadigde epigenetische DNA structuren, heeft me gebracht tot waar ik nu mag zijn in de Wij Vorm.
Mijn naam is Heidy, ik draag de achternaam van Melis en je mag even een soort van kijkje in mijn hoofd nemen. Ongeveer 50 plus jaren lang hobbel ik rond in een modern lichaam op Aarde, welke wij TaRRaH noemen, een naam die is opgedeeld in meer dan tweehonderd planetaire klanken. De kroon van dit Aardse Leven is het gezin dat ik voort heb mogen brengen via dit lichaam, zoals de bloeiende bloem die zaden voortbrengt en ik heb de grote eer om “mama” genoemd te mogen worden door een prachtige dochter en een zoon.
Geschonken zijn een kleinzoon en een kleindochter die me de eretitel oma hebben gegeven en waar ik dagelijks met veel liefde en plezier hun ontwikkelingen mag aanschouwen. Mijn lieve Aquariuspartner ondersteunt mij in wie ik werkelijk ben en we hebben een rijkelijk leven die gevuld is met vooral heel veel ‘spireële’ aspecten die zowel moeilijk als gemakkelijk, zowel schaduw als licht, zowel vertraagd als versneld tegelijkertijd zijn. Het hebben van een soort kosmische verbinding met een levenspartner waar amper een definitie aan gegeven kan worden binnen het aardse aspect die ‘relatie’ heet.
Een door de kosmos bepaalde zeer nauwkeurig uitgestippelde menselijke samenkomst van een lineair (hij) en conceptueel denker (ik) beiden hoogbegaafd, waarbij we elk onze eigen logica volgen, resulteert dit nogal eens in het elkaar niet kunnen begrijpen en dat het aardse samenwerken daarom op vele fronten bikkelen is geweest, maar altijd een heel diepe liefde voor elkaar kent.
Waar ik eerst het grote geheel zie voordat de details zichtbaar worden en hij eerst de details ziet voordat het grotere geheel zichtbaar wordt, vinden wij op één of andere manier altijd een weg om voort te gaan met de groei en bloei van het oorspronkelijke Hart en kunnen we gek genoeg elkaar op een heel diep level verstaan die ons keer op keer een stukje vooruitgang brengen van een gezamenlijke missie.
Welkom in mijn vorige leven die het huidige leven ‘weerspiegelen’ kan in een wereld waarin jullie wellicht herkenning zullen vinden! Ondanks vaker niet dan wel realiseerbaar in de huidige levenstijd voel ik als mens Heidy mij het meest gelukkig met de eenvoud, leegte en stilte van het bestaan. Vanaf de dag dat ik kon lezen was ik bijna dagelijks met mijn neus in de boeken te vinden, eenvoudig alleen met mijn eigen lege geest.
Heel belangrijk kinderonderzoek verrichte ik naar het menselijke ras, de dood, planeet aarde, de maan en sterren, ufo’s, buitenaardsen, theologische aspecten, lichamen, religies, beestjes in het bloed waaraan je dood kon gaan, waar deze lichamen vandaan kwamen en of mijn ouders wel mijn echte ouders waren enzovoorts.
Where the teacher in the classroom had to beat the table with the stick more than regularly, because "Heidy thinks that the fly walking on the window is much more interesting than the lesson material" veranderde mijn hersenen en voelen niet naarmate ik een ouder lichaam kreeg. Dromerig met gesloten ogen zachtjes over de kleine blaadjes van de heg strijkend met de toppen van mijn vingers, voelde ik de tijdloosheid van het bestaan zelf.
Gebleken is dat mijn handen en vingertoppen mijn Werkvleugels zijn waarmee ik op deze Prachtige Aarde mijn werk mag verrichten voor anderen. Mijn vingers en handen volgen al schrijvend automatisch de stromingen die uiteindelijk tot een boek leiden, maar zij leiden ook de hologram en DNA sessies als er iemand op de behandeltafel ligt.
Als creatieve rommelkont met een huishouden van Jan Steen, heb ik het tot nu toe allemaal aardig weten te redden, want ik ben er nog steeds in de bloei van deze levenscycli. De menselijke ervaring raakte me enorm in een wereld die aanvoelde als een beklemmend stoffelijk corset. Achteraf gezien begrijp ik dat alles met elkaar samen hangt – het nooit in vergetelheid binnen dit fysieke Realm gestapt te zijn, het onderzoek naar het DNA en mijn taak op de Aarde – maar ik voelde me een pietluttig klein zaadje in een enorme gestapelde wereld van het menselijke denken.
As a kind of an oddball opposite "the rest," I saw that the most wonderful light vibrations (souls) were attached to strings with their bodies, like marionettes. Puppets with a freedom-restricting linear mind that did not extend beyond the materialized life forms. Souls who incarnated time and again in the same place, in the same DNA, from the same roots, eventually awaiting death only to return in oblivion in a baby body.
Als zeer onervaren binnen dit realm liep ik voornamelijk tegen afwijzing en onbegrip aan, als ik met een penetrante blik vragen stelde die dwars door de buitenkant heen het hart penetreerde. Why are you smiling? You're sad, aren't you?" Maar ook ik heb me tijdelijk aangepast aan het gewenste normatieve en dat was de enige manier voor mij om te kunnen ‘overleven’ binnen een soort van ‘levensloze’ mensheid die ik nog niet begreep en nog steeds niet begrijp.
Het tijdelijke zoals dat de dood als iets absoluuts werd gezien, in plaats van levend zaad voortbrengen heb ik altijd gevoeld, geweten en begrepen maar wat kon ik ermee in dit kapotte DNA lichaam? Het menselijke coping-mechanisme is daarom een houvast geweest om van tactiek veranderen of om terug te vallen op het bekende en vertrouwde.
Daarbij komend wat voor vele sterrenzaden zal gelden, is dat bepaalde vormen van (extreme) hooggevoeligheid bijna nooit of veel te laat ontdekt wordt, omdat hooggevoelige kinderen zich vaak geweldig goed kunnen aanpassen aan de gestapelde piramidesystemen waarin zij opgroeien in een foutieve hierarchie, ja zelfs tussen de ouders en de kinderen. Dat deze kinderen nu Nieuwetijdskinderen worden genoemd, vind ik een meer vriendelijke en passende benaming dan de ‘probleemkinderen’ zoals wij deze nu kennen.
Once in an adult human body, maar met de lege geest als die van een onervaren kind zonder enig besef van het feit hoe extreem diep conditionering doorwerkt op de mens, came a day when the bottom had been touched and the low point was reached. The term HSP (High Sensitive Person) or New Age Child had obviously never been heard of back then. A personality and intelligence test followed after I got stuck with myself and the world around me.
Ik kreeg voor die tijd een heel modern etiketje opgeplakt van adhd met ‘autistische’ kenmerken en conceptuele hoogbegaafdheid die mij vele errors heeft bezorgd in het menselijke denken. Alle gestapelde tijdlijnen leken door elkaar heen te schuiven en het menselijke leven was één grote chaos geworden. Hierbij probeerde ik soms twintig ballen tegelijk omhoog te houden zodat ze niet op de grond zouden vallen. Vraag me niet hoe, maar ik heb het vol gehouden tot de dag dat ik een bijna fataal auto ongeluk kreeg.
Het eerste wat mij te doen stond was mijn leven onder de loep te nemen en naar de spiegels te kijken die ik via andere wegen gepresenteerd kreeg. Wie was ik eigenlijk zonder illusies, buitenkantjes, maskers, gepijnigd ego, aanpassingsgedrag of coping mechanisme en wie was ik in werkelijkheid zonder die zogenaamde buitenkant?
Om dit hele diepe onderzoek met mijzelf aan te gaan, moest ik eerst de donkere schaduwen van mijzelf onder ogen zien te komen om daar de zwakke straaltjes van licht in te leren zien, wat overigens geen eenvoudige klus is geweest. Maar ik ontdekte wel een zelfbevrijdende sleutel die de deur opende naar de vele kettingen waaraan ik dacht vastgeketend te zitten.
Een gepijnigd ego bleek mijn eigen vicieuze cirkel te zijn in het ondermijnen van mijn absolute innerlijke kracht. En ondanks dat ik mezelfnog steeds van dag tot dag lichamelijk moet aanpassen vanwege het ongeval, wil ik vertellen dat ik mijzelf zoveel mogelijk heb genezen van kapotte emotionele en mentaal opgebouwde epigenetische structuren. De weg daarnaartoe is natuurlijk niet zonder slag of stoot gegaan, want ik heb me door boosheid, schaamte en walging heen geworsteld.
Hierbij heb ik vele verbitterde tranen eruit gehuild vanwege de ermbachtelijke toestand waarin wij Mensheid verkeren en waarin ik als mens Heidy zelfs verkeerde. Dit noemen ze met een mooi woord ‘transformation-process' and quite frankly, the dying process of narcissistic and victimizing characteristics that the pained ego actually implies felt at times like a half-character assassination.
Door langzaamaan vanuit mijn eigen kernwaarden te gaan leven vond ik uiteindelijk het bestaansrecht om er eenvoudigweg te mogen zijn, precies in de hoedanigheid die ik ben in het hier en nu. Hier vind ik zoveel meer eenheid, rust en vrede dan waar ik ooit van durfde te dromen. De ballast van mijn schouders afglijdend naar niets, kan ik eindelijk zeggen dat ik lief en licht genoeg ben voor mijzelf en de geliefden om mij heen.
En Hoera!! De eerste kinderstappen zijn gezet, ondanks dat ik, Heidy nog wankel op mijn benen sta in het naar buiten brengen van Ons als Collectieve Boodschappers, middels de schrijfsels vanuit Kompaswerk.
Steeds vaker is in mij weer die prettige ‘leegte’ van tijdloosheid die mij vanzelfsprekend naar de Bron Oorsprong, het Ontstaan en de Bloemblaadjes leidt als toen ik een kind was. En vrijwel alle Nieuwetijdskinderen hebben hun eigen unieke ( zeg maar gerust vreemde 😁 ) manier ontwikkeld om te begrijpen hoe deze wereld in elkaar steekt. Maar uiteindelijk verdienen wij allemaal een eerlijke kans om in deze levenscyclus een moederplant met verspreidende zaad te worden. Dus helpt TaRRaH ons van binnenuit het DNA naar het werkelijke Ontwaken van een slapende collectieve en individuele Mens(heid).
Hoe dicht het werkelijke Mensenhart op het randje van uitroeien heeft gestaan dankzij het dubieuze en bijna geniaal bedachte werk van kwaadwillende buitenaardsen die misbruik maakt van Artificiële Intelligentie, is iets waar we ons maar al te goed bewust van zijn.
Pas wanneer we ons eigen lood hebben begrepen kan er goud voor in de plaats komen en eerder niet. Wat ik zelf nog niet onder de knie heb gekregen kan ik anderen niet in onderwijzen en dit ga ik ook niet doen of pretenderen. Datgene wat ik wél onder de knie heb gekregen, deel ik graag met anderen vanuit een bijna kinderlijk menselijke puurheid, want ondanks een bepaalde diepere kennis die gedeeld mag worden, voel me als een kind in een ballenbak hier.
Wat Kompaswerk betreft en de modern alchemistisch genezer die ik vandaag de dag mag zijn, valt er niet heel veel te overtuigen of te bewijzen in de werkzaamheden die wij verrichten, omdat we 100% op de werking van Bron, Kosmos, de Kern en Onszelf vertrouwen.
Er worden geen ambities gekoesterd om een spiritueel verlicht mens, goeroe of een opgestegen meester te worden in een beschadigd DNA lichaam, maar we proberen om de hoogst haalbare trillingen samen te bundelen vanuit een menselijk aspect en dat is al mooi genoeg voor nu. Bovendien ben ik niet zweverig genoeg daarvoor omdat ik simpelweg een ‘spirituele’ realist ben en ja die bestaan!!
Voor ons betekent Alchemie dat we vanuit de pure Bron Hartsliefde & Gelijkwaardigheid zijn, vanuit Manifestatiekracht en het Collectieve ‘Bewustzijn’ als een diepere wijsheid in een menselijk lichaam en brein en we ervaren een prachtig menselijk leven op deze Aarde met alle ups en downs die erbij horen.
Wij Allen zijn hier om gezonde wilde zaden te verspreiden en voort te laten bestaan, niet om als gemanipuleerde plant te verdorren in uitgedroogde potgrond. Laat ons vrijelijk blijven groeien als wilde planten en als het onze tijd is om uit deze tijdlijn te vertrekken, zal alles blijven voortleven voor TaRRaH en Háár Galactische Mensenkinderen, het werkelijke Transformatieproces is de weg te vinden naar Nieuwe Beschavingen, de opbouw van het Aquariustijdperk ….. lees gerust de diepere kant van Heidy verder, indien je nog geïnteresseerd bent …