Altijd zag ik een doorschijnend oog als ik mijn ogen sloot, waarbij ik me veilig voelde in de koude en harde wereld, waartegen ik praatte en waar ik antwoorden van terug kreeg. Een aantal van mijn ‘werkjes’ als kind zijn bewaard gebleven, en achteraf zie ik er zoveel meer in dan wat ik vroeger zelf begreep. Het oog, meerdere zonnen, de bloem, het mannelijke en vrouwelijke, maar de mensen die ik teken, en dat herinner ik me nog heel goed, droegen een soort antenne op het hoofd.
Maar ook hield ik me bezig met allerlei getallen en codes, bolletjes, boeken, voorspellingen. Ik geloof dat mijn vader en moeder niet zo blij waren met al dat geklad in hun boeken, maar er stonden voor mijn gevoel hele essentiële dingen in. Ik herinnerde me meerdere zonnen, de sterren, de engelen enzovoorts, ik ben door mijn vroegere (klad) werkjes gaan bladeren en heb een aantal daarvan op deze website geplaatst met de jaartallen erbij. Het rare is, dat dit nu precies in de transitie gaande is, waarin wij ons bevinden. De grote opschoning, de opruiming, de 144.000, de 29.000 de raad van zeven – negen en twaalf engelen enzovoorts. Onderstaand kun je zien dat mijn hoofd altijd al anders heeft gewerkt en dit is nooit veranderd, maar mijn werk is natuurlijk wel verfijnd en verbeterd – haha.
Blader maar gerust door de foto’s heen.
We work together in a Unified Cooperation.
In Lak’ech from Heidy