“in verbeelding lijdt men vaak meer
dan in werkelijkheid”

The so-called emotional pain body, is an energetic entity made up of old emotions that live in our bodies. We also call it the aspect of the egoic consciousness (the ego). Once this ego is strengthened by, for example, the emotion behind the pain body, it possesses enormous powers. Everyone has heard of old emotional pain.

It is a collection of stored painful life experiences that go much deeper than our current lives. What is the pain body (Eckart Tolle) and are there ways to release it? It takes quite a bit of insight to deal with the monstrous shadows of our pain body, and truly (recognizing) it is one of the most difficult. 

As human beings there is something programmed into us that wants to feel or pursue unhappiness. Now there is a very big chance that you are going to say that this is big nonsense, that you don't want to be unhappy at all, because nobody wants that, do they? But we are basically addicted to being unhappy, sleep on this. And indeed every person strives for happiness in his or her own way. After all, the basics of a human being are avoiding pain and seeking the beautiful things of life. And yet, there is a mechanism within us that encourages unhappiness.

Ons mechanisme doet dit door onbewuste emotionele negativiteit op te zoeken en zich daarmee te voeden. Je kunt dit mechanisme herkennen als een soort van neiging om op anderen te letten en drama’s te maken of van een mug een olifant. Welke gebeurtenissen dat zijn is afhankelijk van het eigen pijnlichaam en de ervaring uit de kindertijd, maar ieder mens heeft zijn eigen ‘favorieten’ die zichtbaar worden gemaakt door steeds weer terugkerende problemen die op het pad komen en voor ons voelen ze aan als een soort looping. Problemen op het werk, conflicten in vriendschappen of relaties, zorgen over geld enzovoorts.

Het vervelende daaraan is dat dit een grote invloed heeft op het eigen rustige gelukkig zijn, maar ook op die van anderen binnen de intermenselijke verbindingen die dan niet kunnen ontstaan of verstoord worden. Je gaat jezelf zien als ‘slachtoffer’ van anderen en zelfs van het eigen denken een martelaar worden. Dit uit zich in klaaggedrag, ruzie maken, jezelf overstuur denken, de put in te praten, negatieve interpretaties geven en jezelf laten overspoelen door vooral zelfmedelijden zonder daar enige verantwoordelijkheid in te nemen. 

Meestal herkennen we dat stuk ‘mechanisme’ niet eens in onszelf want deze wordt ook een blinde vlek genoemd, omdat we er van overtuigd zijn dat de drama’s en problemen in ons leven heel ‘echt’ en ‘gerechtvaardigd’ zijn en dus aan de ander. Het leven is ons niet gunstig gezind, laat staan dat anderen het goed met ons voor hebben en de achterdocht groeit.

Alle pijnlichamen reageren op triggers en een trigger is iets wat zich in het NU afspeelt dat als symbool dient van oude emotionele pijn en het verleden lichaam wordt per direct aan-geslingerd met een levenslange ‘reeks’ aan oude templates herinneringen en activaties. Zodra we zijn getriggerd reageren we als mens op een automatische manier die de oude ervaringen, via het denken de onverwerkte emoties van het verleden per direct activeren.

Het meest onbeduidende momentje van een bepaalde blik van iemand, een intonatie van een stem, een klein gebaar zoals met de ogen rollen of zelfs maar een liedje op de achtergrond gebruikt het pijnlichaam als trigger. Op een nog meer onbewust niveau kunnen zelfs een geur of een kleur een volledige reactie ontketenen, dat is bijna niet voor te stellen hé? 

Zodra er een reactie is uitgelokt wat voortdurend in een loopingervaringen terug komt ontstaat er een onbedwingbare kettingreactie van twee pijnlichamen tegenover elkaar. In dit geval kunnen kleine voorvallen met anderen enorme explosies achtereen teweegbrengen. Achteraf (zodra het pijnlichaam weer gevoed is) weten de pijnlichamen niet eens meer hoe het allemaal begon. In zo’n kettingreactie worden we als het ware ‘meegezogen’ in dat moment en het lijkt erop dat er geen enkele zeggenschap meer is over de eigen gevoelens of uitspraken en het spiraal naar onverwerkte dieptes wordt steeds sneller en sneller.  

Sweetheart, I'm free this weekend but I'm not in the mood for people around me, I've been so busy 
What do you mean? You don't want to see me this weekend?  
Even niet nee, het was een zware week en ik heb echt even behoefte aan mijn eigen dingetjes. 
That doesn't make sense Jeroen, we see each other so little already, did I do something wrong? !! 
No, it's really not because of that, but I'm not in the mood for your whining. 
Whining? What are you meaning with whining, YOU don't want to see ME! 
Next week we can do something nice? 
Fuck you Jeroen, don't need to see you next week!! 

Well FINE!! then we won't see each other next weekend anyway! 
Do you know what you can do Jeroen? Go find someone else on Tinder! 
Maybe I'll do that. You're no good to me anyway! 
Drop Dead You Fucker Shit! You behave like my ex!! 
Well, you behave like my mother! She also can whine so horrible for nothing, Fuck yourself in your own shit! 
Well and thank you, comparing me to your mother, you don't even like her? And if you don't like her, you don't like me?
Look at yourself!!!! 
What do you mean? Look to myself? What kind of bitch are you? 
You know what, drop dead! I don't want you anymore you shit-fuck! 

- klik 

Dit soort discussies kosten tonnen aan energie en ik denk dat binnen elke intermenselijke relatie een soortgelijke wisselwerking kan ontstaan, al is de situatie compleet anders. Probeer eens je eigen voorbeeld voor te stellen, eentje waarin je het laatste conflict met een geliefde nog levendig kunt herinneren. Ook jij wordt volledig overgenomen door een grotere macht en meegesleurd waarbij je niet zelden achteraf gevoelens van spijt krijgt, waar de narcistische trekjes geen gemeende sorry uit de mond zal krijgen, laat staat fatsoenlijk als twee volwassenen erover te communiceren.

Hoe heb je het zo ver kunnen laten komen, hoe had je het anders kunnen aanpakken. Wat heb je niet gezegd, wat had je juist moeten zeggen, waarom oh waarom is het wéér zover gekomen. Dan volgt nog een flinke lading aan zelfverwijt en schuldgevoelens die voor het pijnlichaam overigens, als heerlijk toetje dient na de verorberde maaltijd. Dit soort momenten en diens innerlijke processen kunnen een hele dag, zo niet, dagen in beslag nemen. Terwijl, dat als we niet in conflict waren gegaan of simpelweg geen voeding hadden gegeven aan het pijnlichaam er helemaal niets had plaatsgevonden, dan een open en eerlijk gesprek over je gevoelens.

Het pijnlichaam moet uitgehongerd worden, verschrompelen en verdwijnen naar het niets! Wanneer we het gevoel gaan leren herkennen, niet toegeven aan dat pijnlichaam en de drang overwinnen om te reageren – zijn we achteraf gezien super trots op onszelf, omdat er dan feitelijk gezien geen enkel conflict kan ontstaan.

Als de ander niet wrokkig van aard is, dingen gemakkelijke vergeet en echt vergevingsgezind is, krijgt de Liefdesenergie daardoor weer meer ruimte omdat er geleerd wordt om geduld en begrip voor elkaars persoonlijke of moeilijke momenten kan opbrengen. Begrijp dat voor het pijnlichaam élke trigger bruikbaar is als voedsel en dat is de reden waarom het zo goed gedijt op drama’s binnen intermenselijke relaties.

Sweetheart, I'm free this weekend but I'm not in the mood for people around me, I've been so busy 
Oh, honey, so sorry to hear that, what have you been so busy with?  
Well, I had to process so many orders at work, and I had a conflict with the boss.  
Oh dear, well, now I understand why you don't want to see people, are you okay?  
Yeah, it's okay, My mother has been on the phone all week with all kinds of nonsense and then that visitation scheme with the kids, the lawyer is also breething into my neck.  
Ja, ik begrijp het, denk ik, als je me nodig hebt laat maar even weten.  
I will Honey, Thenk you, Let you know about this weekend.
That is okay dear, goodluck with it, and I love you ... xxxx

– Klik

Dit ziet er ietwat zoetsappig uit, maar het is slechts om een enorm verschil van beiden reacties op hetzelfde ‘probleem’. De eerste reactie is duidelijk voeding zoeken, de tweede reactie is volwassen. Jeroen heeft recht op zijn eigen tijd om zijn doorstane momenten van die week te kunnen verwerken en hij heeft naar zijn lichaam en wezen te luisteren wat anderen vaak niet kunnen verdragen of zien als afwijzing.

En houd er rekening mee dat passief agressief reageren óók een onderdeel is van het pijnlichaam! Extreem rustig blijven aan de buitenkant, terwijl van binnen wel een storm wordt gevoeld, triggert evengoed de ander. Beter is te zeggen dat je even wat tijd nodig hebt om na te denken, ga uit de situatie en beloof dat je erop terugkomt, zodra de gemoederen aan beiden kanten gezakt zijn.

As soon as we start taking things personally that are not meant to be personal - there is no sense of understanding or empathy for the other person's situation. And of course we have to swallow when the other person makes his or her wishes or boundaries clear, because our Ego still feels rejected very quickly. But that is something we can learn to put aside, so that there is no room for negative thoughts, or feelings of rejection and self-pity.

Nog een leuk feitje is, dat zodra we alleen zijn, het pijnlichaam zich ook gaat voeden met negatieve en opruiende gedachtes die in ons opkomen. Wij zijn nu eenmaal denkende wezens en ‘praten’ best wel veel in onze gedachten. De innerlijke dialogen kunnen over vanalles gaan, maar gek genoeg gaat het meestal over een ander!

De dokter die jou niet goed heeft geholpen, de mislukte operatie waardoor je nu met klachten zit, de ex die moeilijk loopt te doen om elk wissewasje, de moeder, vader, zus, broer, neef, kind, buurvrouw, ober die … vul het maar in. Behalve dat het pijnlichaam zich voedt met innerlijke opruiende dialogen, voedt deze zich nog veel liever met de reactie (of niet reactie) van de ander. De perfecte voedingsbronnen zijn de mensen waarmee we vrijwel dagelijks te maken hebben. Maar vergeet niet dat zelfs wildvreemden invloed uitoefenen op onze pijnlichamen. En of we het willen horen of niet, ons pijnlichaam is dus wel degelijk -verzot- op drama!!

Kijk naar de kettingreacties op Facebook, waarbij negativiteit de toon voert, hoe er een kettingreactie ontstaat als er iets gepost wordt. Hoe mensen verzot zijn op de pijn van de ander, om zich te laven aan de ellende van de ander. Want als het met jou slecht gaat, dan ben jij gelukkig niet de enige die in de ellende zit en diep van binnen voelt dat heerlijk, nietwaar?

Het pijnlichaam voedt zich met ‘van alles’ wat je maar kunt bedenken, en het is vrijwel onmogelijk om dat ‘van alles’ niet te betrekken op jouw eigen persoonlijke ego-ikje. We zouden het bijna kunnen zien als een nieuwe vorm van emotionele eet-verslaving, maar zo ziet Marieke het nog niet hoor. Want ze plaatste een dramatisch persoonlijk stukje tekst op Facebook over een nieuwe collega, het pijnlichaam van de poster laaft zich aan alle reacties die de collega met haar mee afkraken!!

En opeens staat er tussen alle medelijdende reacties – Kop op Meid, leven en laten leven!!! ? ??✌️???✌️??

Oh jeetje, dat had die persoon maar beter niet kunnen doen, want een aanmoedigende reactie voedt natuurlijk het zelfmedelijden helemaal niet dus wordt het pijnlichaam direct in werking gezet. Dit gebeurt ook vooral gewoon in het dagelijkse leven hoor, je kent ze wel, van die mensen die altijd wel fouten van anderen maar niet van zichzelf zien en enorme drama’s kunnen maken daarvan.

Reacties die je niet wilt lezen, zien of horen, lokken nog meer ellendige gevoelens uit, het pijnlichaam voedt zich aan de reacties die niet wenselijk genoeg zijn en gaat terug reageren als – juist! Een geactiveerd pijnlichaam! De kettingreactie zal gaan beginnen hoor, want Jeroen komt die avond nietsvermoedend thuis, hij heeft een hartstikke goede werkdag gehad, want zijn nieuwe collega maakt zijn werk zoveel gemakkelijker!

'Hi sweetie!!! My day was top notch today! How was yours?
"Not good at all"
'Oh, tell me baby'
"I had posted a message on Facebook today that my new colleague is really bitching about everything."
'Oh? Then why do you post something like that on Facebook?'
"Well just like that, that's okay, isn't it? There was one response in between that really didn't make any sense at all!"
"So what kind of reaction was that?
"She really wrote a ridiculous response, you should read it!"
– Cheer up girl, live and let live!!! ? ??✌️???✌️??!!!

‘Tja, mensen gooien tegenwoordig hun hele hebben en houwen openlijk op Facebook, en om nou een nieuwe collega af te kraken is eigenlijk ook niet zo netjes Marieke’ Zegt Jeroen.
"Well Jeroen, not to put too fine a point on it, but you also posted something the other day that didn't make any sense."
"Which one was that, then?
“Nou die ene met die foto dat je gezellig op het terras zat met je vrienden en ik zat maar alleen thuis, je was die avond kei laat thuis”
'What does that have to do with that message then?'
"Well that you always go your own way on the weekends, the other day you didn't even want to come here"

Dit dus en voor je het weet hebben Marieke en Jeroen een knallende ruzie die uiteindelijk eindigt over de schoonmoeder ….

Weten jullie wel dat je het pijnlichaam kunt vergelijken met een verslaving? Het wil steeds meer en meer en meer en meer. Maar zodra het pijnlichaam geen voeding krijgt, gaat het elders eten want er zijn genoeg emotionele restaurants tot diep in de nacht open.

With Painbody ‘Waarom reageert Marian niet op mijn laatste whatsapp, effe kijken hoor, ze heeft me al vijf dagen genegeerd, zal ik iets sturen of juist niet, want zij negeert mij óók. –  Pijnlichaam stuurt whatsapp –  HALLO!!! Ben je van de aardbodem gevallen ofzo – boze smiley  

Without Painbody Haven't heard from Marian in a while, is she all right? I'll give her a call later and ask if we can have a drink at Sjakies Café next week'.  

Er zijn legio voorbeelden genoeg te benoemen wanneer het pijnlichaam wordt geactiveerd en ze zijn gemakkelijk te herkennen als we eenmaal inzicht hebben verworven over hoe het werkt. Ons pijnlichaam is direct gekoppeld aan het ego-onbewust en het is heel interessant voor onszelf om eens uit te zoeken, wanneer dat ego-onbewust ergens een trigger heeft ontvangen, waardoor we een reagerende buitenkant werden. De reden dat ik dit emotionele pijnlichaam in mijn website heb opgenomen, is omdat ik het boek van Eckart Tolle had gelezen en heel veel herkenningspunten linkten als volledige informatiestroming binnen. Dit boek heette de Nieuwe Aarde en het lezen daarvan heeft mij doen laten inzien dat ik (geheel onbewust) óók met een enorm pijnlichaam rondliep!

Eenmaal begrepen wat een pijnlichaam inhoudt en hoe deze werkt, heeft me doen beseffen dat ook mijn ouders en voorouders uit pijnlichamen hebben bestaan. Dat geeft een hele diepe bewustwording waardoor ik nu in vrede naar mijn achterliggende kindertijd en ouders kan kijken, maar ook in meer zachtheid naar anderen en naar mezelf. Door het begrip (inzicht) is er een natuurlijk gevoel van vergeving ontstaan naar alle ‘levensleraren’ (zeg maar gerust spiegels) die ik op mijn pad heb gekregen.

Het heeft na het lezen van ‘De Nieuwe Aarde’ best lang geduurd voordat ik langzaamaan van emotioneel pijnlichaam reactie naar een wat hoger bewuste lichaamsactie kon overgaan en ik heb deze echt moeten trainen met een elastiekje, niet naar het verleden maar in het nu blijven, ademen en in het nu.

En natuurlijk trap ik nog zo nu en dan in de ‘val’ om het maar zo te noemen want we hebben onszelf steeds sneller te trainen, immers kan een pijnlichaam heel lang sluimeren en daardoor inactief aanwezig zijn. Sluimerend aanwezig, krijgt het uiteindelijk toch weer honger, maar de kunst voor mij werd om te doorzien dat vanuit het eerste knagende gevoel of sterke hartklopping een volledige kettingreactie zou kunnen ontketenen en niet alleen bij mij!!!

Tijd om zélf in te grijpen dus! Keer op keer bewust mijn gevoelens te voelen, een elastiekje om mijn pols als het denken weer naar het verleden ‘reikte’ heeft me geholpen om veel vaker in het hier en nu te kunnen blijven bij situaties waar ik voorheen met mijn pijnlichaam ingetrapt zou zijn.

Bewust ben ik gaan filteren of mijn ego-bewustzijn aan de gang was, of mijn hogere bewustzijn. En steeds vaker leerde ik om afstand te nemen van de situatie, tot het gevoel weer weggezakt was. Dat voelt als een soort van overwinning om niet per direct vanuit het pijnlichaam te reageren. Daardoor kan ik die vervelende kettingreactie voorkomen en verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen aandeel in het geheel.

De eerste tekenen zijn wel te herkennen wanneer het pijnlichaam het van ons wil gaan overnemen hoor en dat gebeurt vaak al de hele dag door als je met ‘het verkeerde been uit bed stapt’. De reacties worden strakker, je gaat staren, je keert in jezelf, geeft bijna geen antwoord, gaat kritisch naar het gedrag van de ander kijken, naar diens rol, houding en woorden en opeens is het er, er wordt verwezen naar wat we zien met de externe ogen.

En dáár is de reactie bij het pijnlichaam van de ander!
Tjakka, in the pocket!

En dan nu lekker oude emoties en pijnen eten!

Nu, anno 2018 kan ik veel beter mijn grenzen aangeven en trek ik me niet meer zoveel aan van de pijnlichamen die andere mensen dragen. Ik begrijp hoe het gaat en blijf het liefst opeen afstandje daarvan en als dat niet mogelijk is of ik kom onverwachts in het pijnlichaam van een ander terecht dan blijf hard mijn best doen om van binnen heel rustig te blijven, te observeren wat het met mijn lichaam en hart doet.

Het is dan opeens niet meer persoonlijk maar interessant en wanneer ik voel dat iemand bij mij zijn ‘voeding’ wil halen, zie ik meteen waar dat pijnlichaam naar toe wil. Ik weiger het voortaan om dit toe te staan dus zeg ik nee tegen het pijnlichaam van een ander. Deze nee is zo krachtig en welgemeend dat het andere pijnlichaam er niet omheen kan en hier zien we dan het zwarte DNA aanwakkeren en neemt er een ander wezen bezit van je in de hoop op heel veel zwarte Ectoplasma met het liefst het hele gezin erbij!

Dat pijnlichaam mag lekker bij een ander restaurant gaan eten, hoeveel ik ook van hem of haar houd blijft mijn restaurant gesloten, al lukt dat soms nog niet maar we hebben gezien dat het pijnlichaam een verleden lichaam is van het voorouderlijke DNA ook nog en we weten vanuit het Parallel hoe dit verleden werd opgebouwd door hogere machten, maar dat is een ander verhaal.   

Painbody Painbody: "I always do so much for others, but I never get anything in return. Why am I always rejected, doesn't anyone see the sacrifices I make for others?  

Higher Consciousness: ‘Wat een heerlijk gevoel om met anderen de delen, er wordt goed voor me gezorgd. In alle opzichten steun ik eerst mijzelf voordat ik ook anderen kan steunen’      

Het slachtoffer denken is me welbekend, maar zijn slechts oude gewoonten en denkpatronen die vanuit angst worden getriggerd. Het is iets wat we niet zomaar kunnen afleren, maar het is bewust heel hard werken aan zelfinzicht. Wanneer we herhaaldelijk dezelfde conflicterende situaties meemaken met anderen, kunnen we beter inzien dat dit de broodnodige vitamientjes zijn voor het pijnlichaam dat we allemaal bij ons dragen.

En uit ervaring weet ik dat het aanvankelijk helemaal niet ‘natuurlijk’ voelt om situaties met betrekking tot het pijnlichaam te her-etiketteren (om-denken) maar ik weet ook uit ervaring dat er een heerlijke fijne rustige leegte voor in de plaats komt die tot in het diepst van de cellen voelbaar zijn. Door niet meer als (voorouderlijk en huidige) pijnlichaam te reageren, heeft dit een positieve invloed op je gezinsleven, je kinderen, je collega’s en je wordt er écht gelukkiger van!

Wanneer we veel steviger in onze schoenen leren staan geven we een voorbeeld aan anderen, dat we veel meer kunnen bereiken. We leren te vertrouwen op onze eigen (waarde) oordelen, op onze eigen binnenkant en we raken niet zo gauw afgeleid. Het zou op zijn minst een streven van ons moeten worden om uit die welbekende, vertrouwde vicieuze cirkel te stappen waarmee we voortdurend geconfronteerd en gespiegeld worden in het leven.

We hebben te leren om de relevantie achter een gebeurtenis of situatie te zien en hebben te leren om te beseffen dat wanneer er geen relevatie of diepere essentie eraan gekoppeld kan worden we nooit of te nimmer een reden hebben om anderen aan te vallen, te gaan roddelen, gemeen doen, pijlen schieten of achterbaks zijn. Dit is niet jij, maar jouw ego-onbewust en pijnlichaam die het spel voor jou aan het spelen is – denk na!  

Het is niet belangrijk dat Pietje altijd gelijk wil hebben, want Pietje zorgt er toch wel voor dat de discussie vroeg of laat op gang komt want Pietje ziet niet dat hij zelf alles aan het uitlokken en bevroeden is vanuit een onbewust level. Het is nu eenmaal de voeding die nodig is om zijn pijnlichaam opnieuw te voeden. Het is aan onszelf hoe we op Pietje reageren en hebben hierin vooral binnenin onszelf te blijven. Op die manier ontstaat er ruimte om op een heel eenvoudige wijze bij onze verstandige en volwassen zelf te blijven.

Dus zeggen we tegen Pietje dat hij lekker bij een ander restaurant mag gaan eten, omdat dit restaurant voorgoed gesloten blijft. En ook al voelt Pietje zich nu compleet afgewezen, dan is dat zijn probleem en niet de onze! We hebben het recht om onze eigen ruimte in te nemen en vanuit ons hart te spreken wanneer iets niet goed voelt. Het kost elke dag veel teveel energie om te reageren met het eigen pijnlichaam en dat is energie die we heel goed kunnen gebruiken voor onze eigen groei en ontwikkeling.   

It is as simple as that to be able to resist certain 'negative' energy of a painbody and to bend it to the positive energy of the higher and ego-free consciousness. We all have to learn to see through the game that all negative reactions we give to others are influences from the past. And even though I myself recently had a situation in which my painbody started working immediately, I intervened faster than ever before. Less than an hour later I was able to laugh at my own painbody reaction and from my deepest sincere feelings say sorry to the other person. What a beautiful development, isn't it?